🎯Koszmary NGO #39: Obsadzanie stanowisk w NGO

Jednym z wyzwań nowej organizacji jest „obsadzenie” stanowisk w organach. Nierzadko jest tak, że chęci nie idą w parze z zaangażowaniem. To wyzwanie najbardziej widoczne jest chyba w stowarzyszeniach, gdzie jest wielu członków. Członkowie mają swoje oczekiwania i pomysły a każdy może mieć inną wizję rozwiązania tego samego problemu. Kiedy jednak potrzeba rzeczywiście wziąć się do pracy, brakuje do niej chętnych. To, co walne zebranie członków stowarzyszenia uchwali, najczęściej realizować musi o wiele mniej liczny zarząd, do którego brakuje chętnych. Bo zarząd to konkretna odpowiedzialność, a nie tylko przywileje. Członków, którzy w ramach pracy społecznej chcieliby coś zrobić, też często jest niewielu.

Jeśli organy podejmujące decyzje są nieliczne, to może być łatwiej dojść do porozumienia. Ale też mała i parzysta liczba członków może spowodować, że głosy za i przeciw rozłożą się po połowie – i co wtedy? Warto to uwzględnić w statucie i przyznać decydujący głos np. przewodniczącemu lub prezesowi.

Kluczem do sukcesu może okazać się ustalenie zasad i zobowiązanie do zaangażowania już na początku działalności. Należy jednak pamiętać, że organizacje społeczne to podmioty, do których przynależność jest dobrowolna i na nikim nie można wymuszać czynnego udziału.

Wydaje mi się, że w każdej takiej organizacji potrzebny jest pewnego rodzaju lider lub przywódca, który potrafi łączyć ludzi, wydobywać z nich talenty, zachęcać do podejmowania aktywności i motywować innych. Choć żadne przepisy o organizacjach o tym nie wspominają, to uważam, że taka osoba jest niezbędna w każdej organizacji a jej praca jest bezcenna.